ﺗﺎﺛﯿﺮﺍﺕ ﻭﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺑﺮ ﺑﺪﻥ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥ

ﺗﺎﺛﯿﺮﺍﺕ ﻭﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺑﺮ ﺑﺪﻥ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥﺑﺪﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶﻓﺸﺎﺭ ﻫﻮﺍ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎﻥﻣﯽﺩﻫﺪ . ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﯾﺖﺍﺻﻮﻝ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﭼﯿﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻋﺠﯿﺐ ﻭﻏﺮﯾﺒﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ . ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺁﻥﻫﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍﺳﺮﺩﺭﺩ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺑﻌﺪﻫﺎﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺗﺎﺛﯿﺮﺍﺕ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﮐﻮﻩﺯﺩﮔﯽ ﺣﺎﺩ ‏( AMS‏) ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ .ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺳﺮﺩﺭﺩ، ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮﻉ، ﺗﻨﮕﯽﻧﻔﺲ ﻭ ﺑﯽﺧﻮﺍﺑﯽ ﺍﺳﺖ .ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﮐﻢ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻭ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻧﯿﺰ ﺭﻭﺑﻪﺭﻭﺷﻮﻧﺪ . ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎ ۳ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻃﺮﻑﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ۲ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﯿﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﮐﻮﻩﺯﺩﮔﯽ ﻭﺭﻡ ﻣﻐﺰﯼ ﯾﺎﺭﯾﻮﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ۱۵۰۰ ﺗﺎ ۳۰۰۰ ﻣﺘﺮ ﺣﺪﻭﺩ۲۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪﺩﭼﺎﺭ AMS ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ .ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻗﻠﺒﯽ، ﺧﻮﻧﯽ ﻭ ﺭﯾﻮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﯿﺰﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ AMS ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻓﺮﺍﺩﯼﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽAMS ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ AMS ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪﻭ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﺩﺭﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮ ﺍﺑﺘﻼﯼ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺳﻔﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﯿﺰﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺗﺎﺛﯿﺮﺍﺕ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮﮊﯾﮏ ﺑﺮ ﺑﺪﻥ ﺩﺍﺭﺩ .ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ، ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕﺑﺮ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﻗﻠﺒﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﯽ ﻧﺸﺎﻥﻣﯽﺩﻫﻨﺪ . ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ۴ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎ ۸ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺘﺮﯼ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽﻗﻠﺒﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﺸﺎﻥﺩﺍﺩﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺮﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﻗﻠﺒﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐﻪﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﺧﻮﻥ ﻭ ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦﺍﺭﺗﻔﺎﻉ، ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﻗﻠﺒﯽ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ .ﺿﻤﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪﺳﻄﺢ ﺩﺭﯾﺎ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻄﺢ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻭﻭﺭﺯﺵ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﻗﻠﺒﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ . ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻋﺼﺒﯽ ﻭﺍﻓﺰﺍﯾﺶ “ ﻧﻮﺭﭘﯿﻦ ﻓﺮﯾﻦ ” ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ، ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺭﺯﺵ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﮐﺎﻫﺶﻣﯽﯾﺎﺑﺪ .ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ .ﻭﺭﺯﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﺷﺶﻫﺎ ﻧﯿﺰﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭ ﺍﺳﺖ . ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﮐﺴﯿﮋﻥ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺗﻨﻔﺲ ﻭ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶﻣﯽﯾﺎﺑﺪ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻭﺍﮐﻨﺸﺼﺺ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﻫﻮﺍﺩﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺭﺳﯽﻫﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ AMSﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ .ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺩﯼﺍﮐﺴﯿﺪ ﮐﺮﺑﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶﻣﯽﯾﺎﺑﺪ . ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭﺍﮐﻨﺶﺗﻨﻔﺴﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﯼ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﻫﻮﺍ ﻧﺸﺎﻥﻣﯽﺩﻫﻨﺪ .ﯾﮏ ﺭﯾﻪ ﻧﺮﻣﺎﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺑﺎﻻ ﺍﮐﺴﯿﮋﻥ ﺭﺳﺎﻧﯽﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ .ﻭﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﺭﯾﻪﺍاﻓﺰﺍﯾﺶ ﺩﻫﺪ . ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺣﺪﻭﺩ ۲۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﮐﺰﯾﻤﻢﺍﮐﺴﯿﮋﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﺪﻥ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭﻫﻤﻮﮔﻠﻮﺑﯿﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺩﺭﺧﻮﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﮔﻠﺒﻮﻝﻫﺎﯼ ﻗﺮﻣﺰ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ.ﻭﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻋﻀﻼﺕ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﻮﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺑﺎﻻ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶﻣﯽﯾﺎﺑﺪ . ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ۵ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺘﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻓﯿﺒﺮﻫﺎﯼ ﻋﻀﻼﺗﯽ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺪﺭﯾﺠﯽ ﮐﺎﻫﺶﻣﯽﯾﺎﺑﺪ .ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮ ﻫﻮﺍﺯﯼ ﺑﺪﻥ ﺗﺎ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ۵ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ۵۰۰ ﻣﺘﺮﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ . ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺗﺪﺭﯾﺞ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻭﺭﺯﺵ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﺍﻋﻀﺎﯼﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺩﻫﻨﺪ ﻭﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ